Njerozumitaj sej – z Lužice (ze sbírky Serbski směch, sesbíral Pawoł Nedo)
Holanski wowčer ćěrješe wowcy na pastwu. Přińdźe wjelk a wza jemu wowcu. Jako wowčer pozdźišo swojemu němskemu knježkej wo swojim njezbožu powědaše, nasta tute serbsko-němske rozrěčowanje:
Wowčer: Knježe! Wjelk je mi wowcu wzał!
Knježk: Wos!
Wowčer: Pos nic ale wjelk!
Knježk: Willst du Brot haben?
Wowčer: Po hrodźe nic, ale wonkach w holi.
Knježk: Willst du was haben?
Wowčer: Njejsym jemu kazał, je sej ju sam brał.
Knježk: Willst du Butter haben?
Wowčer: Haj, wutorhń, wutorhń jemu, hdyž běži, kaž kozoł z riću mjetajo.
